Na trasie oglądać można relikty infrastruktury wapiennika w Pogorzycach ze szlakiem kolejki do transportu kamienia wapiennego, krajobraz górniczy przedpola kamieniołomu stokowego, duży dwupoziomowy kamieniołom wapienia, odsłonięcie utworów środkowego triasu (warstw gogolińskich); uskok Żrebce - Libiąż.

Dojazd do przystanku Pogorzyce PKP (1). Dawniej istniał w tym miejscu wapiennik. Lokalizacja tego zakładu uwzględniała możliwość dowozu koleją węgla oraz możliwość ekspedycji tą samą drogą gotowego wyrobu.

Za skrzyżowaniem przechodzimy na drugą stronę ulicy i wkraczamy na nieco zarośnięty dukt leśny (2). Pokrywa się on ze szlakiem kolejki do transportu kamienia wapiennego, który z niewielkim wzniosem prowadzi niemal w prostej linii do stóp Góry Bukowicy. Po przejściu ok. 550 m dochodzimy do drogi od szkoły w Pogorzycach do Źrebc (3). Prowadzi ona tu u podnóża hałdy o stromym zboczu. Aby ją ominąć, skręcamy w prawo, a po przejściu ok. 150 m w pierwszą wyraźną ścieżkę w lewo, by po następnych 100 m dostać się na rozstaje dróg (4). Do kamieniołomu prowadzi droga w lewo, tj. w kierunku wschodnim.

Po kilkudziesięciu metrach rozpoczyna się skarpa wymodelowana podczas eksploatacji, jednak dziś jej ślady są mało czytelne z powodu naturalnej sukcesji zarośli. Po prawej stronie drogi, w zaroślach widoczne są betonowe fundamenty urządzeń przeróbczych oraz głazy wapienne, które odrzucono podczas procesu
przeróbczego (tzw. nadgabaryty). Po lewej stronie natomiast znajduje się hałda odpadów, na której także widoczne są pozostałości dużej betonowej budowli.

Na rozwidleniu dróg (5) skręcamy w prawo wchodząc na dolny poziom kamieniołomu. Wejście prowadzi przez swego rodzaju przekop, za którym wyrobisko rozszerza się. Poziom ten założono w latach 70., pogłębiając starszy kamieniołom. Odsłaniają się tu warstwy gogolińskie dolne, a uwagę zwracają gruboławicowe, stosunkowo czyste wapienie w dolnej części profilu.

Ze spągu dolnego poziomu (6) najlepiej ocenić można głębokość kamieniołomu. Jego południowo - zachodnia ściana, z wyraźnie zaakcentowaną dwuwarstwowością, ma ponad 20 m wysokości. Cofamy się do drogi dojazdowej (5) i skręciwszy w prawo wchodzimy pod górę. Po lewej stronie mijamy hałdę, po prawej zaś skałki pozostałe na skraju kamieniołomu podczas eksploatacji. Po około 250 m dochodzimy na skraj urwiska.

Znajdujemy się na górnym poziomie kamieniołomu (7). Jak widać, procesy wietrzenne w miękkich skałach szybko łagodzą ostrość krawędzi, dodatkowo ułatwiając sukcesję biologiczną. Jednak i tu możemy prowadzić obserwacje struktur i zbierać skamieniałości w materiale tworzącym osypiska, a także w głazach i blokach wapienia, których sporo zalega na dnie kamieniołomu.

Obok nich, na dnie znajduje się też sporo materiału pochodzącego z sortowania urobku w okresie eksploatacji wapienia.

Powróciwszy do punktu wyjścia, opuszczamy kamieniołom wracając tą samą drogą aż do rozstajów (4). Stąd możemy udać się do przystanku Pogorzyce Szkoła. Niedaleko tego przystanku, u zbiegu ulic Szymanowskiego i Bartniczej znajduje się interesujące odsłonięcie niewielkiej wydmy.