Na trasie zwiedzać można budynki byłej Kopalni Matylda; pozostałości po hałdzie; początek Kanału Matyldy oraz ujęcie wody Józef w dawnym szybie kopalni Matylda.

Po działalności kopalni Matylda zachowały się następujące zespoły obiektów (nie bierzemy pod uwagę wyrobisk podziemnych):

1. Budynki zakładu przy ul. Śląskiej.
2. Pozostałości hałdy na południe od zakładu, wzdłuż ul. Kopanina.
3. Budynek wentylatora na szybie Powietrznym II przy ul. Oświęcimskiej 85.
4. Kanał Matyldy. 

Proponowana trasa prowadzi wokół budynków zakładu, obok pozostałości hałdy oraz nad początkowym odcinkiem Kanału Matyldy.

Dojazd do przystanku Kąty I. Około 100 m na zachód od przystanku, przy odgałęzieniu ul. Brackiej, znajdował się zasypany już w XIX wieku szyb Clara, jeden z najstarszych szybów kopalni Matylda (1). Dziś nie pozostało po nim żadnych śladów. Z przystanku kierujemy się w stronę centrum Chrzanowa.

Po prawej widoczny jest za ogrodzeniem budynek dawnej elektrowni (2). Budynek reprezentuje rozwiązania architektoniczne i konstrukcyjne typowe dla zakładów Giesche’go. Nieco dalej znajduje się dawny budynek dyrekcji, za którym stoi cechownia, oba pochodzące z ok. 1906 roku (przebudowane w 1951 r.) i  reprezentujące ten sam styl (3). W głębi budynek płuczki - zakładu wzbogacania z połowy lat 50. (4). Za nim stała charakterystyczna wieża wyciągowa szybu Lidy (później Karol) zbudowana w 1926 r., a rozebrana w 1987 roku. Jeszcze dalej, za płotem z blachy trapezowej, znajduje się budynek nadszybia Józef pochodzący z lat 80. XIX wieku
(5). Ten ostatni zachowany szyb kopalni wykorzystywany jest dziś jako ujęcie wody.

Skręcamy na południe, a potem na zachód w ul. Leśną. Biegnie ona tu szlakiem dawnej kolei z Chrzanowa do Szczakowej. Widoczne po prawej stronie ogrodzenie terenu przemysłowego pochodzi z lat 50. ubiegłego wieku, ustawiono je jednak na dawnym murze oporowym dla hałdy, na której zgromadzono urobek z głębienia szybów w latach 1874 – 87. Wzdłuż muru znajduje się betonowe koryto do odprowadzania wody z szybu Józef, wybudowane podczas odwadniania kopalni w roku 1926 (obecnie suche). Tu zaczyna się Kanał Matyldy (6). Korytem woda dopływała do osadnika, którego pozostałości w formie stawu zachowały się nieco dalej. Na hałdzie (7) zgromadzono ponad 0,5 mln ton urobku wydobytego w okresie rekonstrukcji kopalni w latach 1926 - 30. W latach powojennych ilość ta wzrosła o dalsze 400 tys. ton. Wysokość hałdy przekraczała 20 m. Do połowy lat 80. materiał ten traktowano jako „rezerwę surowcową”. Gdy badania jego właściwości wykazały, że nie nadaje się on jako wsad do huty, wykorzystano go jako kruszywo w budownictwie drogowym. Eksploatację hałdy zakończono w roku 1991. Pozostała dziś część miała być użyta do niwelacji terenu po hałdzie. Niestety, przedsiębiorstwo wykonujące likwidację zbankrutowało i pozostawiło teren w takim stanie, jak widać. Dzięki temu możemy jednak zobaczyć, jakie skały znajdowały się w wyrobiskach kopalni Matylda: różne odmiany dolomitu, galman, a przy odrobinie szczęścia nawet galenę. Dlatego warto wejść na teren hałdy i przejść w kierunku południowym kierując się na widoczną z daleka, porośniętą drzewami kulminację (prowadzi tam kilka wydeptanych ścieżek). W okresach wilgotnych może to okazać się niemożliwe, gdyż u podnóża tej kulminacji gromadzi się woda. W takim przypadku należy zejść na drogę (ul. Kopanina) i dojść nią do tego miejsca. Jest to pozostałość po dawnym stawie osadowym odpadów z płuczki (8), w której uzyskiwano koncentrat galenowy. Trasa kończy się na mostku, spod którego w kierunku południowo - zachodnim wypływa strumień (9). Tu Kanał Matyldy opuszcza przepust pod hałdą i kawałek dalej łączy się z uregulowaną Śmidrą, która znana jest bardziej jako Kanał Matyldy. Stąd możemy wrócić do punktu wyjścia.

Obiekty poza trasą:

- Kanał Matyldy

Skanalizowana Śmidra czyli Kanał Matyldy jest obiektem ciekawym i bardzo malowniczym, jednak trudno dostępnym. Obejrzenie niektórych jego fragmentów znajdujących się w granicach gminy Chrzanów jest możliwe podczas wędrówki przyrodniczą ścieżką dydaktyczną lub przejazdu ścieżką rowerową ze znakami żółtymi. Regulacji dokonano w roku 1926, przed odwodnieniem kopalni. Obawiano się, że zrzut 100 m3/min. wody do „dzikiego” koryta Śmidry wywoła stan powodziowy. Władze górnicze, używając argumentu, że część zrzucanej wody może wrócić z powrotem do kopalni, nakazały więc skanalizować Śmidrę na całej długości (ok. 9 km), wyprofilować spadek w sposób uniemożliwiający erozję wsteczną dna, a także zapewnić przekrój koryta dostosowany do pomieszczenia założonego przepływu. 

- Nadszybie Powietrzny II

Mocno zdewastowany i dość niefortunnie przebudowany budynek wentylatora raczej nie przedstawia szczególnej wartości, choć należy pamiętać, że powstał ok. roku 1900 i niewątpliwie należy do najstarszych w Chrzanowie.